Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Το αντιπατριωτικό σύμπλεγμα

του Βασίλη Ξυδιά
 

«Όποιος κοιμάται πατριώτης, ξυπνάει εθνικιστής». Το θυμήθηκε ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου ο φίλος Γιώργος Αλεξάτος, ο οποίος το σχολίασε στη σελίδα του στο FB, λέγοντας ότι τούτο το σύνθημα «αν πράγματι το σκεφτούμε στα σοβαρά, μάλλον ως ύβρη θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε»: 
(α) προς το «Πατριώτες στα όπλα!» της Κομμούνας του Παρισιού· 
(β) προς το «Εμπρός ΕΛΑΣ, για την Ελλάδα, το δίκιο και τη λευτεριά!» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ· 
(γ) προς το «Patria o muerte!» (Πατρίδα ή θάνατος!) του Τσε Γκεβάρα.

Το τραγικό είναι, σκέφτηκα, ότι οι οπαδοί του αντιεθνικιστικού αυτού συνθήματος πιστεύουν πως κινούνται στο πλαίσιο μιας μαρξιστικής ή αναρχικής επαναστατικής ορθοδοξίας. Δεν έχουν συναίσθηση ότι είναι ένα μεταμοντέρνο υβρίδιο, που προέκυψε από τα μέσα του ’80, και κυρίως μετά το ’90, μετά δηλαδή την κατάρρευση του «υπαρκτού», ως αποτέλεσμα της υποστολής του επαναστατικού απελευθερωτικού οράματος και της σχεδόν ολοκληρωτικής αφομοίωσης της Αριστεράς από τον πολιτικό φιλελευθερισμό (εκ φύσεως ατομικιστικό και αεθνικό). Ίσως μια γερή δόση Ιστορίας να διόρθωνε κάπως τα πράγματα.

Λέω «ίσως» γιατί υπάρχει και η ψυχολογική πλευρά, που φοβάμαι πως δεν αντιμετωπίζεται με θεωρητικά μαθήματα. Και τελικά είναι αυτή, η ψυχολογική διάσταση, το πραγματικό θεμέλιο αυτού του αντιεθνικιστικού αριστερισμού: Είναι ότι τα ριζοσπαστικοποιημένα νέα παιδιά, από το ’80-’90 και μετά, έχουν ενδόμυχα απαξιώσει-απορρίψει την κοινωνία των ίδιων των αλλοτριωμένων γονιών τους.

Διότι η νέα αυτή αντιπατριωτική Αριστερά, περισσότερο κι από «αντιεθνικιστική», είναι κατά βάση «αντιλαϊκιστική» – όχι με τη θεωρητική ή πολιτική έννοια, αλλά με την έννοια της κατά κυριολεξίαν απαξίωσης του λαού. Ας το επαναλάβω. Αυτός ο αντιεθνικισμός για τον οποίο μιλάμε δεν έχει και πολλή σχέση με τον κλασικό τροτσκιστικό ή τον παραδοσιακό αναρχικό διεθνισμό, όσο κι αν επικαλείται την ταξικότητα. Είναι έκφραση ενός όψιμου αντιλαϊκού ελιτισμού-ατομισμού που στρέφεται όντως, κυριολεκτικά, εναντίον του λαού (μαραζιάρη) της κοινωνίας (εξίσου ένοχης με τους εξουσιαστές της)· κι όπου λαός και κοινωνία είναι σε τελική ανάλυση, όπως είπαμε, οι γονείς αυτών των παιδιών – ιδίως οι αριστεροί 50ρηδες, 60άρηδες, 70άρηδες, ειρωνικά διχασμένοι: ρεαλιστικά προσαρμοσμένοι στο σύνολο της ζωής τους, με διαλείμματα ανώδυνης αμφισβήτησης στο κόμμα ή την ταβέρνα.

Αυτή, λοιπόν, η εναντίον της κοινωνικής υποκρισίας αγανακτισμένη Αριστερά είναι απολύτως αδιάφορη στην ιδέα της καθολικής απελευθέρωσης· της είναι απολύτως ξένη ή ακόμα και εχθρική. Το ιδεώδες της ταυτίζεται με το φιλελεύθερο ιδεώδες της δικαιοσύνης ως ατομικής ελευθερίας. Γι’ αυτό και το αριστερό καθήκον εξαντλείται στη διεκδίκηση μειονοτικών δικαιωμάτων – όχι μόνον εναντίον του κράτους, αλλά κυρίως εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η κοινωνία όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά και δεν αξίζει να απελευθερωθεί τέτοια που είναι*. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί απ’ αυτούς τους ριζοσπάστες αντιπατριώτες στηρίζουν σήμερα την αριστερή συνθηκολόγηση με τα μνημόνια και την τρόικα, ευαγγελιζόμενοι μια κατά τ’ άλλα αριστερή διακυβέρνηση.

* Όσοι γνωρίζουν από Παλαιά Διαθήκη μπορούν να διακρίνουν εδώ το τιμωρητικό σύμπλεγμα του προφήτη Ιωνά.

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

"Στροφή στη Μέση Ανατολή" του Πεκίνου:

του Andrei Akulov
 Η Κίνα ενώνεται με τη Ρωσία στη Συρία. Διαμορφώνεται νέα «Αντι-Τρομοκρατική Συμμαχία" κατά της Ουάσιγκτον;



Οι ΗΠΑ έχουν αποτύχει να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους σύμφωνα με τη συμφωνία Ρωσίας-ΗΠΑ για την παύση των εχθροπραξιών στη Συρία. Στις 19 Σεπτεμβρίου, οι Συριακές κυβερνητικές δυνάμεις είπαν ότι αποσύρονται από τη συμφωνία εν όψει των πολλαπλών παραβιάσεων από τους αντάρτες για τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν υπεύθυνες. Στις 17 Σεπτεμβρίου, η αμερικανική ηγεσία της συμμαχίας επέτρεψε αεροπορικές επιδρομές εναντίον συριακών κυβερνητικών δυνάμεων κοντά στην ανατολική πόλη Ντέιρ αλ-Ζορ διαπράττοντας κατάφωρη παραβίαση της συμφωνίας.


Η αποτυχία να διατηρήσει από την πλευρά της την συμφωνία, έχει θέσει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία των Ηνωμένων Πολιτειών και έθεσε το ζήτημα του μελλοντικού ρόλου της Αμερικής στην οικοδόμηση της ειρήνης μετά τη σύγκρουση. 

Με την Τουρκία, σύμμαχο των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ, να τραβά το δικό της κουπί και τους αντάρτες που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ να εκσφενδονίζουν προσβολές στις αμερικανικές ειδικές επιχειρήσεις, η επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συρία φαίνεται να είναι πολύ μακριά από το να είναι συντριπτική.

Με την αξιοπιστία της να έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό, η Αμερική δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ως αξιόπιστος εταίρος πια.

Η Κίνα ενώνεται με τη Ρωσία στη Συρία: Διαμόρφωση νέας αντιτρομοκρατικής Συμμαχίας.

 




Οι ΗΠΑ δεν είναι σίγουρα ο μόνος σημαντικός παράγοντας στον τομέα αυτό. Με την κυβέρνηση του Μπασάρ Άσαντ σταθερά στην εξουσία, και την μεταπολεμική διευθέτηση να μη θεωρείται πλέον ως ένα άπιαστο όνειρο, η Ουάσιγκτον δύσκολα θα μπορέσει να πιάσει όλους τους στόχους.

Σε μια σημαντική αλλαγή πολιτικής, η Κίνα έχει ξεκινήσει στροφή στη Μέση Ανατολή με στόχο την αύξηση της συμμετοχής της στην περιοχή με την παροχή στρατιωτικής εκπαίδευσης και της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Συρία. Τον Απρίλιο, η Κίνα όρισε ειδικό απεσταλμένο στη Δαμασκό, προκειμένου να εργαστεί προς μια ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης.

Πριν από την ανάθεση ο Κινέζος απεσταλμένος Xie Xiaoyan είχε εξάρει «τον στρατιωτικό ρόλο της Ρωσίας στον πόλεμο, και δήλωσε ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να εργαστεί σκληρότερα από κοινού για να νικήσει την τρομοκρατία στην περιοχή».

Στις 14 Αυγούστου, ο Υποναύαρχος Guan Youfei, επικεφαλής του Γραφείου Διεθνούς Στρατιωτικής Συνεργασίας υπό την Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή που επιβλέπει 2,3 εκατομμύρια μέλη των ενόπλων δυνάμεων της Κίνας, επισκέφθηκε τη Συρία και συναντήθηκε με τον υπουργό Άμυνας της Συρίας Φαχντ Jassim Al Freij και τον Ρώσο Αντιστράτηγο Σεργκέι Chvarkov, επικεφαλής της αποστολής παρακολούθησης της εκεχειρίας στη Συρία, καθώς και με τους κορυφαίους Ρώσους διοικητές στη στρατιωτική βάση Hmeimim στις ακτές της Συρίας. Η επίσκεψη σηματοδοτεί ένα σημαντικό ορόσημο στη σχέση υπό την οποία το Πεκίνο γίνεται μέρος της σύρραξης.

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, η Κίνα και η Συρία ανακοίνωσαν τα σχέδιά τους για την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένης της κατάρτισης και της ανθρωπιστικής βοήθειας, σηματοδοτώντας ισχυρότερη υποστήριξη της Κίνας προς τη Δαμασκό. Είναι η πρώτη δημόσια επίσκεψη από έναν ανώτερο κινέζο αξιωματικό του στρατού στη χώρα, δεδομένου ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις ξεκίνησαν τη λειτουργία τους στη Συρία τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Σύμφωνα με τους Global Times,  σε δημοσίευμα της ναυαρχίδας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος "Λαϊκή Καθημερινή" , το Πεκίνο είχε ήδη αναπτύξει ειδικούς συμβούλους και στρατιωτικό προσωπικό στη Συρία από τη στιγμή της ιστορικής επίσκεψης και εφοδίασαν τα συριακά στρατεύματα με τουφέκια ελεύθερων σκοπευτών και εκτοξευτήρες ρουκετών. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επίσκεψη ήταν ένα διπλωματικό καρφί στο μάτι των Ηνωμένων Πολιτειών, εν μέσω κλιμάκωσης των εντάσεων πάνω στις εδαφικές διαφορές, στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Η κινεζική συμμετοχή στον πόλεμο προκαλείται από την αύξηση του αριθμού των Κινέζων μουσουλμάνων μαχητών Ουιγούρων που αγωνίζονται μαζί μαζί με τους αντάρτες της Συρίας στο βόρειο τμήμα της χώρας. Ο υποναύαρχος Guan Youfei είπε ότι πάνω από 200 Ουιγούροι αγωνίζονται 
σήμερα στη Συρία. Η Κίνα θέλει είτε να δικαστούν στη χώρα τους είτε να τους εξοντώσουν στο συριακό πεδίο της μάχης.

Σήμερα υπάρχει μια γειτονιά Ουιγούρων στην Ar-Raqqah, και το Ισλαμικό Κράτος (IS) δημοσιεύει μια εφημερίδα ειδικά για τα μέλη τους. Εκτός αυτού, η γεωστρατηγική σταθερότητα στη Μέση Ανατολή είναι σημαντική για την υλοποίηση της κινεζικής «One Belt, one road» στρατηγικήw με στόχο τη διευκόλυνση της Ευρασιατικής Οικονομικής συνδεσιμότητας, μέσω της ανάπτυξης ενός πλέγματος υποδομών και των εμπορικών δρόμων που συνδέουν την Κίνα με τη Νότια Ασία, την Κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη.

Η σημερινή διάρρηξη της Μέσης Ανατολής, ως αποτέλεσμα της συριακής κρίσης δυσχεραίνει τις προσπάθειες για να υλοποιηθεί αυτό το έργο. Πέρυσι, η Κίνα μετέβαλε την εθνική νομοθεσία για να επιτρέψει την ανάπτυξη των δυνάμεων ασφαλείας της στο εξωτερικό, ως μέρος μιας προσπάθειας αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Η Κίνα μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο στην μεταπολεμική οικονομική ανάκαμψη της Συρίας. Παρά τον πόλεμο, η China National Petroleum Corporation εξακολουθεί να κατέχει μετοχές σε δύο από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πετρελαίου της Συρίας: την συριακή Petroleum Company και την Αλ-Furat Petroleum Company, ενώ Sinochem κατέχει επίσης σημαντικά μερίδια σε διάφορες συριακές πετρελαιοπηγές. Τον Δεκέμβριο, η Κίνα προσέφερε στη Συρία επενδύσεις αξίας $ 6 δις, πέραν των 
αξίας $ 10 δισεκατομμυρίων υφιστάμενων συμβάσεων, καθώς και μια μεγάλη διαπραγμάτευση που υπεγράφη μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και της Κίνας με τον γίγαντα των τηλεπικοινωνιών Huawei για την ανοικοδόμηση των υποδομών των τηλεπικοινωνιών της Συρίας, ως μέρος της 900 δισεκατομμυρίων $ «Silk road» πρωτοβουλίας για τις υποδομές.

Τον Μάρτιο ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσαντ , δήλωσε ότι στη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στα μεταπολεμικά σχέδια ανασυγκρότησης.

Η Κίνα δεν είναι η μόνη παγκόσμια δύναμη που ενισχύει τις επαφές με την κυβέρνηση της Συρίας. Στις 20 Αυγούστου, μόλις έξι ημέρες μετά την κινεζική συνάντηση, κορυφαίων στρατιωτικών αξιωματούχων, έγιναν συνομιλίες με αξιωματούχους της κυβέρνησης της Συρίας και Ρώσων στρατιωτικών διοικητών, ενώ η Ινδή υπουργός Εξωτερικών Mobasher Jawed Akbar επισκέφθηκε τη Δαμασκό ως ένδειξη υποστήριξης της Ινδίας στη συριακή κυβέρνηση στη σύγκρουση. Οι δύο χώρες συμφώνησαν να αναβαθμίσουν τις διαβουλεύσεις για την ασφάλειά τους.

Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ κάλεσε την Ινδία να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην ανοικοδόμηση της συριακής οικονομίας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρόσφατη τριμερή συνάντηση των προέδρων της Ρωσίας, του Ιράν και του Αζερμπαϊτζάν έχει δώσει μια νέα ώθηση στην υλοποίηση του έργου διαδρόμου μεταφορών Βορρά-Νότου.

Η Συρία βρίσκεται σε μικρή απόσταση από αυτό το διάδρομο που, σύμφωνα με τα σχέδια, είναι να γίνει κέντρο για την ένταξη μιας τεράστιας περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής, του Καυκάσου, της Κεντρικής Ασίας, τη Ρωσία και τη Βόρεια Ευρώπη, με την Ινδία να συμμετέχει στο έργο .

Η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία έχουν καλές σχέσεις συνεργασίας με το Ιράν - μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη που εμπλέκεται στη σύγκρουση της Συρίας.

Σε ευρύτερη περιφερειακή κλίμακα, οι συνασπισμοί των μεγάλων χωρών δείχνουν πώς, κάποια στιγμή στο μέλλον, μια περιφερειακή οντότητα αντι-τρομοκρατίας ή ακόμα και ένα στρατιωτικό μπλοκ ανεξάρτητο από τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να προκύψει για την αντιμετώπιση της απειλής της τρομοκρατίας.

Επιμέλεια Ελληνικού κειμένου: frixos
πηγή: Global Research

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Θέλετε να μάθετε τι θα γίνει με το ξεπούλημα και του νερού;

του Σταύρου Κατσούλη
 


 
Ναι; Θα σας πω εγώ:
Κάποιοι θα ξεσηκωθούν διαδικτυακά και θα γκρινιάξουν λίγο στο facebook κι άλλο τόσο στο twitter χρησιμοποιώντας τις γνωστές κλισεδούρες, memes με στοχαστικά αποφθέγματα του Πάολο Κοέλιο, φοβερά και τρομερά άρθρα με ακόμη φοβερότερους τίτλους τα οποία δεν θα διαβάσει σχεδόν κανείς ολόκληρα πριν βαρεθεί και πάει να δει κάνα βιντεάκι με κάποιους τρελούς τύπους που έμαθαν στον σκύλο τους να τρώει παγωτό χωρίς να λερώνεται. Ήδη άρχισαν, αν δεν το έχετε προσέξει ήδη.

Κάποιοι άλλοι, οι υποτιθέμενοι οργανωμένοι σε κόμματα και συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις, ομάδες, μέτωπα κλπ, θα βγάλουν εσπευσμένες, αγωνιστικότατες ανακοινωσούλες, καταδικάζοντας με σκληρά λόγια όπως "Δεν θα περάσει", "Ο λαός θα νικήσει" και άλλα τέτοια επιτυχημένα.

Κάποιοι άλλοι, οι υποτιθέμενοι ψαγμένοι, θα αναλύσουν αναλύσεις επί αναλύσεων, για να μας αποδείξουν - είπαμε, με ανάλυση, όχι παίξε-γέλασε - το πόσο κακό και άσχημο είναι αυτό που γίνεται.

Μάλιστα μερικοί από αυτούς τους τελευταίους, οι σούπερ ήρωες της ψαγμενιάς, θα αναφέρουν και το πολύ γνωστό πλέον χρήσιμο, ότι αυτοί σας τα έλεγαν εδώ και πολύ, μα πάρα πολύ καιρό.

Στην συνέχεια, εάν, ξαναλέω, εάν είμαστε τυχεροί, οι αγωνιστές, προοδευτικοί, ριζοσπάστες, πατριώτες, δημοκράτες, κλπ. κλπ. κλπ. θα οργανώσουν μαζί με τα καλέσματα των συνδικάτων, του ΚΚΕ και λοιπούς, κάποιες διαδηλώσεις σε κατά τόπους πλατείες.

Θα συμφωνήσουν στο αυτονόητο πλέον, ότι όλοι τους, θα κάνουν αυτές τις διαδηλώσεις ξεχωριστά, ώστε να μην εμπλακούν τα βδελύγματα με τους αριστερούς, οι πατριώτες με τους διεθνιστές, οι αναρχικοί με τους δημοκράτες κ.ο.κ., μέχρι να στερέψουν οι διαθέσιμες μεγαλύτερες αποστάσεις, χρονικές και χωρικές μεταξύ τους.

Θα μαζευτούν λοιπόν, 300, 1000, 5000, 10000 νοματάιοι ανάλογα με την διαθέσιμη δύναμη των αποκομματιδίων τους, και θα αρχίσουν την παρέλασή τους, ο καθένας με τα χαρακτηριστικά τους συνθήματα και το ιδιαίτερο, έχω να πω εξ ιδίας εμπειρίας, στυλ εκτέλεσης τους, διαφορετικές σημαίες κλπ κλπ.

Η διαδήλωση θα πάει καλά κατά γενική ομολογία των περισσοτέρων όσων πήγαν. Η απεργία των ΜΜΜ ή οι απαγορεύσεις δεν θα σταματήσουν τον μετρημένο κοσμάκη που θα μαζευτεί. Οι πορείες, μία-μία, θα περάσουν από το επίμαχο σημείο, να εδώ στην Αθήνα για παράδειγμα, θα περάσουν μπροστά από την Βουλή στο Σύνταγμα.

Στην συνέχεια, κάποιοι θα πάνε για καφέ, άλλοι σπίτι τους μια και δεν υπάρχει σάλιο, κι άλλοι που είτε από το Κόμμα είτε από την δουλίτσα που έχουν ακόμη σε μια πολυεθνική καπιταλιστική εταιρία, θα πάνε για μερικά μετρημένα στο χέρι ουζάκια ή τσιπουράκια.

Την επόμενη μέρα, που συνήθως, ως είθισται, είναι και η μέρα εφαρμογής ή ψήφισης των μέτρων, όλοι θα βρίσκονται ήσυχα και σιωπηλά μέσα στην θαλπωρή του σπιτιού τους, ή του κομματικού τους στεκιού, αναφέροντας ο ένας στον άλλον πόσο καλά τα πήγαν και ότι παρ όλ αυτά, δεν θα γίνει τίποτα.

Οι υπόλοιποι 9 εκατομμύρια εννιακόσιες χιλιάδες ογδόντα πέντε Έλληνες, δεν θα έχουν καταλάβει τίποτα, μια και τα ΜΜΕ θα τους πουν ότι κάποιοι γραφικοί, πάλι είτε απλά πέρασαν μια βολτούλα από τις πλατείες, είτε ότι τα έκαναν και πάλι μπάχαλο.

Ααα και πριν το ξεχάσω: Θα υπάρχουν και κάποιες 3 με 4 χιλιάδες τρελαμένοι που θα νοιώθουν ότι η τύχη τους κρέμεται πλέον από μια και μόνη τρίχα γιατί το μόνο που περνάει από το μυαλό τους είναι εάν ήρθε επιτέλους η ώρα να μπουν μέσα στο μπουρδέλο και να τα κάνουν όλα γης μαδιάμ, ολοκληρωτικά, ανεπιστρεπτί και αμετάκλητα.

(Το ξέρω, η ειρωνεία μου έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Έλα μου όμως, που κάπως έτσι θα γίνουν τα πράγματα...)

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ας σταματήσουμε τις συλλογικές καταδίκες του πληκτρολογίου.

του Γιάννη Αθανασιάδη


Είναι απίστευτο πόσο εύκολα δια του πληκτρολογίου περνάμε σε συλλογικές καταδίκες, αφορισμούς και πορίσματα αφανισμού ολόκληρων κοινωνικών ομάδων!
Αν κάποιος (λέμε τώρα) θα ήθελε να βάλει το λαό μας να αλληλοσφαγιασθεί για να κάνει τη δουλειά του, αυτή η ρητορική και πρακτική είναι βούτυρο στο ψωμί του!

Από τις ουγκάνικες κραυγές "Σφάξτε τους ισλαμοφασίστες, τα λαθροπιθίκια, τους ισλαμιστές που έχουν σκοπό ύπαρξης τους τον αφανισμό του Ελληνικού DNA"

Πέφτω πάνω σε αφηνιασμένες τσιρίδες, " Φασισταριά του τάδε χωριού ρατσιστές του τάδε νησιού, κρεμάστε τους ρατσιστές που φοβούνται τους αλλοδαπούς κλπ" ρίχνοντας κατάρες και καταδίκες και όποιον πάρει ο χάρος!

Αυτή η ρητορική οδηγεί μαθηματικά σε πόλωση και διχασμό.

Κι αν κάνεις το λάθος και προσπαθήσεις να δείξεις κατανόηση προς τους πρόσφυγες ή τις τοπικές κοινωνίες (καλή ώρα) αλίμονο σου.

Το τραγικό είναι ότι καταλήγουμε στην φασιστική λογική ότι όποιος δεν είναι με εμάς είναι με τους άλλους!

Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι αδιαφορώ για το πώς θα με χαρακτηρίσετε, γιατί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα για μένα έχει να μην πέσει ο απλός λαός στην παγίδα που εκούσια η ακούσια τον σπρώχνετε. 

Ναι σίγουρα υπάρχουν ανάμεσα στους κατοίκους που αντιδρούν απέναντι στους αλλοδαπούς και φασίστες. 

Ναι σίγουρα υπάρχουν ανάμεσα στους αλλοδαπούς που έχουμε εγκλωβίσει και εγκληματικά στοιχεία.

Ο πραγματικός εχθρός όμως είναι αυτοί που τα δημιούργησαν και που τώρα θέλουν να σφαχτούμε μεταξύ μας, για να την βγάλουν πάλι λάδι.

Στον κάθε "αντιρατσιστή" και στον κάθε "Ελληνογενναίο" λοιπόν λέω ότι η μαγκιά δεν είναι να αλληλοεξοντωθεί ο λαός, ούτε να λιντσάρει τους πρόσφυγες. 
Αλλά να χτυπήσει στην πηγή του προβλήματος που δεν είναι άλλη από το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας και οι προδοτικές και εγκληματικές πολιτικές τους.

Μην τσιμπάτε στις προβοκάτσιες ένθεν και ένθεν.

Δεν είναι ο πρόσφυγας που σου έχει πάρει την χώρα, ούτε όμως ο απλοϊκός γονιός που μέσα σε αυτό το ομαδικό πυρ απέναντι στη ζωή του από το φασιστικό ευρωσύστημα, αδυνατεί να κατανοήσει τι του συμβαίνει και φοβάται και τον ίσκιο του.

Αυτήν την ώρα που κάποιοι επενδύουν στην αλληλοσφαγή μας ας κρατήσουμε υπεύθυνη στάση και μη τους κάνουμε την χάρη.


Θεός και σκουπιδάκι: Όσα μου έμαθε η μανιοκατάθλιψη

της Αριάδνης Λουκάκου
 


   
Είμαι μανιοκαταθλιπτική. Γράφω αυτό το κείμενο για να βοηθήσω κάποιον άλλον σε αντίστοιχη κατάσταση. Να του πω: Μπορεί τώρα τίποτα να μη σου δίνει χαρά και ο θάνατος να μοιάζει η μόνη λύση. Όλο αυτό όμως θα περάσει.



Η Kay Redfield Jamison είναι καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Johns Hopkins School of Medicine, αναγνωρισμένη παγκοσμίως αυθεντία σε θέματα μανιοκατάθλιψης και μανιοκαταθλιπτική η ίδια. Το βιβλίο της «An Unquiet Mind» είναι μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία της δικής της μάχης με τη μανιοκατάθλιψη. «Διατηρώ πολύ σοβαρές επιφυλάξεις για το αν μπορεί κανείς να κατανοήσει πραγματικά αυτή την ασθένεια, αν δεν υποφέρει ο ίδιος από αυτή», γράφει. 


Εγώ νομίζω ότι μπορώ να την κατανοήσω. Είμαι μανιοκαταθλιπτική. Βέβαια, τώρα πια, δεν χρησιμοποιούν τον όρο μανιοκατάθλιψη. Έχει αντικατασταθεί με τον λιγότερο τρομακτικό (και ίσως περισσότερο ακριβή) όρο διπολική διαταραχή (bipolar disorder). Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή που επηρεάζει τη διάθεση. Επηρεάζει τη ζωή σου και αυτή των γύρω σου, επηρεάζει τις σχέσεις σου, τη δουλειά σου, το σώμα σου, την υγεία σου. Απειλεί τη ζωή σου. Η μανιοκατάθλιψη είναι από τις ασθένειες με τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας στις νεαρές ηλικίες παγκοσμίως. Αυτοκτονίες όταν είσαι down, ατυχήματα όταν είσαι high. 

«Η βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει». 

Τα καλά νέα είναι ότι αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά. Μπορείς να ζήσεις μια απόλυτα φυσιολογική ζωή, αρκεί να παίρνεις τα φάρμακά σου. Χωρίς σοβαρές παρενέργειες σημειωτέον. Τα κακά νέα είναι ότι πολλές φορές δεν θες να την αντιμετωπίσεις φαρμακευτικά. Για την ακρίβεια, όχι απλώς δεν θες, θες –αντίθετα– να κρυφτείς από αυτούς που σε καταλαβαίνουν και να τη ζήσεις ως το τέλος. Να την επιτείνεις. Τη μανία. Θες κι άλλο, θες λίγο ακόμα. Εγώ, όσες φορές έχω πάθει μανία, έχω τσακωθεί με όλο μου το περιβάλλον, γιατί αισθάνομαι ότι είμαι καλά, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά, ότι το ελέγχω απόλυτα και αρνούμαι να πάρω τηλέφωνο το γιατρό μου ή να πάρω τα φάρμακά μου. Το συναίσθημα είναι υπέροχο, είναι μαγικό και δεν υπάρχει κανένα ναρκωτικό η επίδραση του οποίου να είναι έστω και κοντινή σε αυτό. Στην αρχή νιώθεις ευφορία, εγρήγορση, αισιοδοξία. Νιώθεις γεμάτος ενέργεια και χρειάζεσαι πολύ λιγότερες ώρες ύπνου, ενώ καταπιάνεσαι επιτυχώς με πολλά διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα. Το μυαλό σου τρέχει γρήγορα, όλα σου φαίνονται εύκολα, ενθουσιάζεσαι με τα πάντα, είσαι δημιουργικός, ευχάριστος, φλερτάρεις και μιλάς πολύ. Μέχρι εδώ όλα καλά. Αργά ή γρήγορα όμως, το κοντέρ πιάνει τα 200 και τα φρένα σπάνε. Και αφού κάνεις πράγματα επικίνδυνα, αφού πληγώσεις ανθρώπους που αγαπάς, καταστρέψεις σχέσεις, δουλειές κτλ, ξαφνικά κρασάρεις. Και σκέφτεσαι όλα αυτά που έλεγες και έκανες τότε που νόμιζες ότι είσαι θεός και τώρα νιώθεις ακριβώς το αντίθετο. Ένα σκουπιδάκι. 

Όταν αρχίζει η κατάθλιψη ζητάω αμέσως βοήθεια. Όπως λέγαμε με μια φίλη που τραβάει τα ίδια, η κατάθλιψη της μανιοκατάθλιψης είναι άλλη πίστα. Τα αντικαταθλιπτικά δεν κάνουν τίποτα απολύτως. Ο καθένας τα βιώνει διαφορετικά αυτά τα πράγματα. Εγώ, σε περιόδους βαριάς κατάθλιψης, είμαι σχεδόν νεκρή. Κουλουριασμένη στο κρεββάτι, δεν τρώω, δεν κοιμάμαι παρά μόνο με ηρεμιστικά, φοβάμαι τα πάντα, φοβάμαι τον κόσμο, φοβάμαι να βγω έξω, πονάει όλο μου το σώμα, έχω τύψεις και ντρέπομαι για όλα, νιώθω άσχημη και χαζή. Η πλάκα είναι ότι όντως «χαζεύω». Το μυαλό μου κινείται αργά και οι σκέψεις μου μπλέκονται σε έναν ατέρμονο αρνητισμό που με αποτρέπει από τα πάντα. Η δημιουργικότητά μου χάνεται. Η πιο απλή κίνηση, η πιο απλή πράξη, γίνεται βουνό. Τίποτα δεν μου δίνει χαρά. Ο θάνατος μοιάζει η μόνη λύση. Ο βασικός λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι για να βοηθήσω κάποιον άλλο, έστω και έναν, που βρίσκεται σε αντίστοιχη κατάσταση και να του πω κάτι πολύ απλό, αλλά πολύ σημαντικό. Θα περάσει. Πάντα περνάει. 

Η μανιοκατάθλιψη είναι ύπουλη –μπορεί να κρυφτεί για ένα μεγάλο διάστημα και μετά να έρθει πάλι καβάλα στο άλογο. Στην πραγματικότητα δεν φεύγει ποτέ, απλώς κάνει κύκλους. Είναι χρόνια ασθένεια. Συνήθως εμφανίζεται λίγο πριν ή λίγο μετά τα 30, αν και μερικές φορές μπορεί να εμφανιστεί στην εφηβεία ή σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Λένε, ότι μετά τα 50 αρχίζει να υποχωρεί και κάποια στιγμή φεύγει, μαζί με τη νεότητα. Πάντως, η θεραπεία δεν είναι για ένα διάστημα, αλλά για πάντα. Φυσικά προσαρμόζεται, είσαι καλύτερα μειώνεις τη δόση, είσαι χειρότερα παίρνεις κάτι ακόμα. 

Πρέπει να έχεις έναν πάρα πολύ καλό γιατρό (ψυχίατρο, όχι ψυχολόγο) που να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα και να μπορείς να του λες τα πάντα. Πολύ βασικό. Πρέπει να είσαι σε επικοινωνία, όχι συνεχή, αλλά σταθερή. Μπορεί να μην τον έχεις δει για δύο μήνες, αλλά αν ένα βράδυ δεν κοιμηθείς καθόλου, (μανία), πρέπει να τον πάρεις κατευθείαν τηλέφωνο. Έχεις πάντα το κινητό του κι ας μην το χρησιμοποιήσεις ποτέ. (Θα το χρησιμοποιήσεις). Συνήθως παίρνεις ένα κοκτέιλ φαρμάκων, αφού το αντικαταθλιπτικό σε ανεβάζει και μπορεί να σου προκαλέσει μανία κι αυτό που σε ηρεμεί μπορεί να σε ρίξει στην κατάθλιψη. 

«Αν μου έλεγε κανείς ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου, από τα 26 μου μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα καλύτερος άνθρωπος. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το ”ταξίδι”». 

Ο τελευταίος μου γιατρός, ο τρίτος στη σειρά, είναι κορυφαίος. Την πρώτη φορά που πήγα, high as a kite, μου έδωσε μια σειρά από φάρμακα. Αν θυμάμαι καλά, έπρεπε να παίρνω έξι διαφορετικά χάπια μέσα στη διάρκεια της μέρας. Εγώ σιχαίνομαι τα φάρμακα, δεν παίρνω ούτε ασπιρίνη. Φρίκαρα. Άλλωστε ήμουν ήδη φρικαρισμένη, άυπνη επί μέρες, πτώμα και τσακωμένη με το σύμπαν. Του λέω: «Τόσα πολλά;» και μου απαντάει ατάραχος: «Πώς φαίνεται ότι δεν ξέρεις να μαγειρεύεις». «Ξέρω!», αναφώνησα προσβεβλημένη, γιατί όταν είσαι χάι τα ξέρεις όλα. «Ωραία», μου λέει. «Και πώς κάνεις το βραστό; Ρίχνεις το κρέας στο νερό και το αφήνεις να βράσει; Δεν θα βάλεις κρεμμυδάκι; Πατατούλα, καρότο; Καρυκεύματα;». Με έπεισε, με ηρέμησε και ξεκίνησα να τα κουμπώνω. Ένιωσα αμέσως καλύτερα. Τώρα, ένα χρόνο μετά, παίρνω το ένα δέκατο από αυτά που μου έδωσε τότε και θα συνεχίσω να το παίρνω μέχρι να μου πει να το αλλάξω. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Νιώθω μια χαρά. Κανονική. Όπως πριν αρρωστήσω. Στεναχωριέμαι, χαίρομαι, πέφτω, ανεβαίνω, όπως όλοι. Όταν υποστώ ένα σοκ, κλονίζομαι. Όπως όλοι. Το εκκρεμές μου σταμάτησε να γυρνάει σαν τρελό, διανύει τώρα τη σωστή απόσταση. Μετά από 12 χρόνια φριχτής ταλαιπωρίας, νιώθω επιτέλους αισιόδοξη. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο. 

Μέχρι να φτάσω σ’ αυτό το σημείο, έχω αλλάξει τρεις ψυχιάτρους και τρεις ψυχολόγους. Η πρώτη μου ψυχολόγος ήταν μια πανάκριβη κυρία μεγάλης ηλικίας γαλλοσπουδασμένη και υπέρμαχος της ψυχαναλυτικής ψυχοθεραπείας. Επί δύο χρόνια προσπαθούσε να με πείσει ότι δεν έχω τίποτα, εκτός από ένα φουσκωμένο εγώ, που θέλει να τραβάει την προσοχή. Μάταια της έλεγα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω από την κατάθλιψη, ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, ότι υπάρχει αυτή η ασθένεια στην ευρύτερη οικογένειά μου. Ήταν ανένδοτη. Δεν ήθελε να πάρω φάρμακα και ψάχναμε μαζί στα όνειρά μου και στην παιδική μου ηλικία για μια λύση. Δυστυχώς γι’ αυτήν, είχα την τύχη να έχω μια πάρα πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αφού είδα και απόειδα, σταμάτησα να πηγαίνω. Έχασα δύο χρόνια από τη ζωή μου και πάρα πολλά λεφτά. Τον δεύτερο ψυχίατρο, στον οποίο πήγα για ένα χρόνο, κανονικά θα έπρεπε να τον καταγγείλω στον ιατρικό σύλλογο. Θέλω να πω με αυτά, ότι η βοήθεια που θα λάβεις και η επικοινωνία που θα έχεις με τον θεραπευτή σου, είτε αυτός είναι γιατρός είτε ψυχοθεραπευτής, είναι πάρα πολύ σημαντική. Μπορεί να σε σώσει, αλλά μπορεί και να σε καταστρέψει. Ο ψυχίατρος είναι υποχρεωτικός. Ο ψυχολόγος προαιρετικός, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λιγότερο σημαντικός. Όμως, η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη. 

«Δεν φοβάμαι πια, ούτε ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους ότι δεν είμαι ούτε θεός, ούτε σκουπιδάκι. Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή, και όταν νιώθω αδύναμη και θλιμμένη». 

Η μανιοκατάθλιψη είναι πολύ δύσκολη στη διάγνωση, παίρνει πολλές διαφορετικές μορφές, έχει πολλά διαφορετικά συμπτώματα, τρομερές διαβαθμίσεις και δεν υπάρχει κάποια εξέταση αιματολογική, εγκεφαλογράφημα κτλ που να μπορεί να την εντοπίσει. Συχνά θεωρούν ότι έχεις κατάθλιψη και σου δίνουν αντικαταθλιπτικά, τα οποία σε πετάνε στον αέρα. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα. Κανένας μας δεν έχει ακριβώς τα ίδια συμπτώματα. Άλλοι έχουν πιο έντονες μανίες και άλλοι πιο βαριές καταθλίψεις. Κάποιοι είναι ικανοί να πετάξουν μια ολόκληρη περιουσία σε μια βραδιά στο καζίνο και άλλοι μπορούν να κλειστούν επί μια εβδομάδα σπίτι τους χωρίς φαγητό και ύπνο γράφοντας ή ζωγραφίζοντας, μέχρι να ξεπεράσουν τα όριά τους και να καταρρεύσουν. Στην κατάθλιψη, κάποιοι κλαίνε όλη μέρα, δεν τρώνε και δεν κοιμούνται, ενώ άλλοι κοιμούνται ατέλειωτες ώρες και τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Περιττό να πω ότι αυτές οι ακραίες διακυμάνσεις οδηγούν και σε ακραίες αυξομειώσεις βάρους (εγώ έχω ανεβοκατέβει 20 κιλά σε διάστημα έξι μηνών και αυτό πάνω από μια φορά). Η λίμπιντο ανεβοκατεβαίνει μαζί με τη διάθεση. Στην κατάθλιψη απλά δεν υπάρχει, στη μανία είναι ασυγκράτητη. Πολλοί υποφέρουν από αυτή την αρρώστια, χωρίς να το ξέρουν και μαζί τους υποφέρουν και οι δικοί τους. Ένας μεγάλος αριθμός ατόμων εθισμένων σε διάφορες ουσίες έχει αυτό το πρόβλημα. Πολλοί αλκοολικοί πίνουν γιατί έχουν μανιοκατάθλιψη. Το πρόβλημά τους δεν είναι ο αλκοολισμός. Σε αυτόν οδηγούνται επειδή υποφέρουν. 

Μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις, στον τομέα της ιατρικής στον εικοστό αιώνα, ήταν η θεραπευτική δράση του λιθίου στην αντιμετώπιση της μανιοκατάθλιψης. Έγινε, και αυτή, τυχαία. Ένας φίλος ψυχίατρος έλεγε ότι αν είχε ανακαλυφθεί λίγο νωρίτερα, ο Χέμινγουέι δεν θα είχε αυτοκτονήσει. Ούτε η Βιρτζίνια Γουλφ. Μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές, μουσικοί, ηθοποιοί και καλλιτέχνες πάσχουν από την ασθένεια αυτή. Ο Λέοναρντ Κοέν έχει πει ότι προσπαθεί να ζει χωρίς φάρμακα για να μην περιορίζει τη δημιουργικότητά του. Περνάει όμως μεγάλα διαστήματα απομονωμένος, παλεύοντας με μια απέραντη θλίψη. Όταν βγαίνει από αυτήν, μας προσφέρει τους καρπούς της. Ο Στίβεν Φράι, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, γύρισε ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για το BBC με τίτλο «The secret life of the manic depressive». Μίλησε με πολλούς διάσημους του Χόλιγουντ που υποφέρουν από αυτήν την αρρώστια, όπως τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους και την Κάρι Φίσερ, αλλά μίλησε πολύ και για τη δική του εμπειρία. Λένε ότι ο Ναπολέων ήταν μανιοκαταθλιπτικός. Και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Πάντως ο Τσόρτσιλ ήταν σίγουρα. Μια σειρά από επιφανείς ανθρώπους της τέχνης, της πολιτικής και της επιστήμης παλεύουν κρυφά ή φανερά με αυτή την αρρώστια. Η τελευταία που βγήκε να μιλήσει δημόσια γι’ αυτό είναι η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, με αφορμή την πρόσφατη νοσηλεία της. Στα του οίκου μας, μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες συγγραφείς, η Μαργαρίτα Καραπάνου έγραψε και μίλησε για αυτήν, πριν τον πρόωρο θάνατό της. 

Η μανιοκατάθλιψη είναι ευχή και κατάρα. Σε ανεβάζει στον ουρανό και σε πετάει στα τάρταρα. Αν μου έλεγε κανείς, ότι θα μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου, από τα 26 μου μέχρι σήμερα χωρίς να έχω αρρωστήσει, θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Γιατί, ενώ υπέφερα πολύ, έγινα νομίζω καλύτερος άνθρωπος. Με μεγαλύτερη κατανόηση για την αδυναμία του άλλου και λιγότερη αλαζονεία. Αξιολογώ διαφορετικά τα σοβαρά από τα μη σοβαρά προβλήματα. Χαίρομαι όταν ξυπνάω το πρωί και νιώθω καλά. Δεν το θεωρώ πια δεδομένο. Έχω ανέβει πολύ ψηλά και έχω πέσει πολύ χαμηλά. Νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το «ταξίδι». Έχω χρέος απέναντι στον εαυτό μου και απέναντι σ’ αυτούς που μ’ αγαπάνε, τώρα που έχω πια καταλάβει τι μου συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζεται, να είμαι καλά. Δεν φοβάμαι πια, ούτε ντρέπομαι. Έμαθα επιτέλους, ότι δεν είμαι ούτε θεός, ούτε σκουπιδάκι. Είμαι εγώ και όταν νιώθω χαρούμενη και δυνατή, και όταν νιώθω αδύναμη και θλιμμένη. Είμαι πάντα εγώ. Το στοίχημα τώρα είναι να μάθω να ισορροπώ ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους. Κι αυτό ισχύει για όλους μας, όχι μόνο για τους μανιοκαταθλιπτικούς.

πηγήandro.gr

Η Ελλάδα δια της κας Κωνσταντοπούλου θα κυριαρχήσει στην Ε.Ε. και θα επιβάλει την πολιτική της ;

του Γιάννη Αθανασιάδη
 

Διάβασα την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος της κας Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) καλοπροαίρετα, αν και από την «καλημέρα» ξεκινά ως προσωποπαγές σχήμα, ελπίζοντας σε κάποια νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή αυτής της χώρας.

Ενθουσιάστηκα, μπορώ να πω, όταν στο εισαγωγικό της ιδρυτικής διάβασα ότι μας καλεί σε «έναν ανυποχώρητο αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν, τροφοδοτούν και ωφελούνται από αυτό το αντιδημοκρατικό καθεστώς, που περιφρονεί τη δημοκρατία και δικαιώματα κατακτημένα με θυσίες και με την αυτοθυσία πολλών πριν από εμάς, που έδωσαν τη ζωή, την υγεία, την ελευθερία τους.» 

Έτσι λοιπόν συνέχισα την ανάγνωση στο «δια ταύτα» της ιδρυτικής, που έχει την κεφαλίδα «Γιατί παλεύουμε»!

Διάβασα πολλά και ωραία για γερμανικές αποζημιώσεις για λογιστικούς ελέγχους, για την υγεία, την παιδεία κλπ. Ό,τι δηλαδή αναφέρουν πολλά κοινοβουλευτικά κόμματα στα προγράμματά τους, που ποτέ δεν διαβάζει ο λαός όταν πάει να ψηφίσει.

Μάταια έψαχνα να βρω μια λέξη που να με διαφωτίζει πώς θα γίνει η «αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας και των συμφερόντων και ολιγαρχιών που υποστυλώνουν ….κλπ»!!!

Δεν γίνεται σκέφτηκα, το κυρίαρχο στρατήγημα του κόμματος κάπου πρέπει να διασαφηνίζεται στο Πως θα γίνει!!!

Παραθέτω τον σύνδεσμο της διακήρυξης για να το αναζητήσετε κι εσείς μήπως μου διέφυγε...

Και εδώ τίθεται το εξής λογικό δίλημμα.
Για να γίνουν αυτά (αποτίναξη του ζυγού της μνημονιακής δεσποτείας, του ολοκληρωτισμού της ευρωγραφειοκρατίας, της χρεοκρατίας, της τραπεζοκρατίας), θα πρέπει:


Ή η Ελλάδα να αποδεσμευτεί από την Ε.Ε., την Συνθήκη της Λισαβόνας και το ευρώ ώστε να ασκεί κυρίαρχη εθνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική.

Ή η Ελλάδα δια της κας Κωνσταντοπούλου να κυριαρχήσει στην Ε.Ε. και να επιβάλει την πολιτική της!

Περιμένω εναγωνίως να διαβάσω στο πρόγραμμα της κας Κωνσταντοπούλου ποια από τις δύο μεθόδους σκοπεύει να χρησιμοποιήσει!!!

Για ... κάποιους αναγνώστες μου επεξηγώ το αυτονόητο.
Ότι δηλαδή το ερώτημα είναι ρητορικό και δεν περιμένω καμία τέτοια διευκρίνηση από την κα Κωνσταντοπούλου. 


Είναι σαφές φίλοι μου! Μόνο αν κάποιος δεν θέλει να δει την αλήθεια, δεν βλέπει ότι, όποιος δεν ξεκαθαρίσει το ζήτημα της απεξάρτησης της χώρας μας από την ιμπεριαλιστική Ε.Ε. και το χρεόγραφο ευρώ, με όρους Εθνικής ανεξαρτησίας, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διεκδικεί λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Απλά διεκδικεί μια θέση στο υπάρχον κατοχικό σύστημα, με πολλά λόγια και υποσχέσεις για διεκδικήσεις. Να ‘χουμε να λέμε! (Όπως άλλωστε έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι "αντιμνημονιακοί" πριν από αυτόν.)

Και όπως λέει κι ο λαός «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει».
Μόνο που η κλεψύδρα αδειάζει…

πηγή: athanasiadisg.blogspot.gr

Η μυστήρια αμερικανική “μέγα-βάση” και οι μίνι-γιάφκες των τζιχαντιστών του ISIS στο Κόσοβο

του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο* 


"To blog frixos - words, θεωρεί υποχρέωση του για την πλήρη και εμπεριστατωμένη πληροφόρηση των αναγνωστών του να ενημερώσει ότι για το ίδιο θέμα, υπάρχει εκτεταμένη και αναλυτική παρουσίαση στο βιβλίο του Michel Chossudovsky, "Η παγκοσμιοποίηση του πολέμου" που εκδόθηκε πριν ενα περίπου μήνα στην Ελλάδα."
frixos

Διαβάσαμε πρόσφατα σε εφημερίδα ότι στο Κόσοβο υπάρχουν τουλάχιστον πέντε στρατόπεδα του ISIS, ανώνυμα ή με παραπλανητικά ονόματα. 
Λογικά αυτό πάει να πει πως σε καθένα απ’ αυτά τα στρατόπεδα θα πρέπει να βρίσκονται αρκετοί τζιχαντιστές, δεκάδες ή εκατοντάδες. Επομένως ξέρουμε πού είναι τα στρατόπεδα και μάλλον δεν θα είναι και πολύ δύσκολο να ξέρουμε (μάθουμε) εξ ίσου με ακρίβεια ποιο είναι το «δυναμικό» του κάθε στρατοπέδου. 

Παραθέτουμε αυτές τις πληροφορίες όχι μόνο για τους απληροφόρητους και όχι απλά για να δώσουμε κάποια είδηση που θεωρείται ενδιαφέρουσα, αλλά για κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό και θα λέγαμε αποκαλυπτικό σχετικά με ό, τι προϋποθέτει και τελικά σημαίνει για όλη τη περιοχή. 
Λοιπόν, για κοίτα σύμπτωση! 
Στο Κόσοβο υπάρχει και μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές βάσεις στο κόσμο, αν όχι η μεγαλύτερη, μετά που έκλεισε ή περιορίστηκε εκείνη στο Ιράκ. Ονομάζεται Camp Bondsteel, αλλά οι Αμερικανοί παιχνιδιάρικα την αποκαλούν Grand Dame (Μεγάλη Κυρία). Απέχει μόλις 149 χιλιομ. από τα ελληνικά σύνορα και 26 χιλιομ. νότια των Σκοπίων. Έχει μια έκταση 3.865 στρεμμάτων (!) και φιλοξενεί τουλάχιστον 9.000 Αμερικανούς στρατιώτες και όλο τον βαρύ οπλισμό τους. Τρία χρόνια χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί και το έδαφος που καταλαμβάνει ανήκει τόσο στο Κόσοβο, τόσο στην ΠΓΔΜ, μεταξύ των οποίων εκεί τα σύνορα είναι απλώς υποτιθέμενα (!), διότι δεν ανήκουν σε κανένα από τα δυο «μέρη». 
Εξάλλου εκεί βόλευε τους Αμερικανούς, εκείνο το μέρος κατέλαβαν. 
Κατασκευάστρια εταιρεία είναι η γνωστή και μη εξαιρετέα Halliburton διευθύνων σύμβουλος της οποίας υπήρξε (στην οποία ακόμη έχει επιρροή;) ο διαβόητος Dick Cheney, πρώην υπουργός άμυνας και αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ένα από τα επαχθή «γεράκια» του Πενταγώνου και ο στυγνός «εφευρέτης» της θεωρίας του ένα τοις εκατό! 
Ας μη ξεχνάμε επίσης πως η ίδια η Halliburton είναι και η εταιρεία ανάδοχος του μεγάλου ενεργειακού αγωγού ΑΜΒΟ μήκους 892 χιλιομ. που θα συνδέσει το βουλγάρικο λιμάνι Burgas με την αλβανική Αυλώνα περνώντας από τις νότιες παρυφές της βάσης μεταφέροντας ημερησίως 750.000 βαρέλια πετρελαίου. ΑΜΒΟ είναι το ακρώνυμο του Albanian-“Macedonian”-Bulgarian Oil, αμερικανικό κονσόρτσιουμ κατασκευής ενεργειακών διαύλων, ένας πετρελαιαγωγός που θα «τρέχει» παράλληλα με την παρα-Εγνατία οδό που θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με την Αδριατική μέσω της ΠΓΔΜ. 
Και μη ξεχνάμε ακόμη ότι και ο περίφημος (όσο και υπερτιμημένος για την «χωρητικότητά» του) αγωγός φυσικού αερίου ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline) με προέλευση το Ατζερμπαϊτζάν θα περνάει όχι μακριά από την αμερικάνικη βάση, με ό, τι αυτό σημαίνει. 
Τους δυο αυτούς αγωγούς θα ελέγχει η δεύτερη αμερικάνικη βάση με αεροδιάδρομο για τα μαχητικά αεροσκάφη που στήνεται νοτιο-ανατολικά της «Μεγάλης Κυρίας», επομένως αρκετά πιο κοντά στα ελληνικά σύνορα και της οποίας φανερός σκοπός είναι η επιτήρηση όλων των Βαλκανίων, της ανατολικής Μεσογείου και των δυτικών συνόρων της Ρωσίας. 
Η βάση του Camp Bondsteel είναι τόσο εκτεταμένη που το οδικό δίκτυο της ξεπερνά τα 25 χιλιόμετρα, η ίδια χωρίζεται σε τρεις τομείς (κεντρικός, μέσος και έξω περιοχή) και περιέχει πάνω από 300 (!) κτίρια, ένα εκ των οποίων είναι και το καλύτερα εξοπλισμένο νοσοκομείο της Ευρώπης. Στις δυο δίδυμες αυτές βάσεις σταθμεύουν 60 ελικόπτερα και τουλάχιστον 70 αεροσκάφη. Η ευρυχωρία του στρατοπέδου είναι τόση που υπάρχει σχεδιασμός μεταφοράς εκεί της αμερικανικής αεροπορικής βάσης στο Aviano της Ιταλίας (από την οποία έφευγαν τα αμερικάνικα και βρετανικά αεροπλάνα που βομβάρδιζαν με απεμπλουτισμένο και υπερπλουτισμένο ουράνιο την Σερβία το 1999). Η Brown camp Root Services, θυγατρική της Halliburton, που κατασκεύασε το στρατόπεδο, σήμερα διαχειρίζεται ολόκληρη τη στρατιωτική περιοχή όχι μόνο σχετικά με τη συντήρηση των εγκαταστάσεων αλλά και για όσον αφορά τις ποικιλόμορφες ανάγκες του ανθρώπινου στοιχείου. Έτσι φροντίζει λ.χ. για την παροχή περίπου 650.000 γαλονιών νερού ημερησίως και της απαιτούμενης ποσότητας ηλεκτρικού ρεύματος (που θα χρειαζόταν μια πόλη 25.000 κατοίκων). Επίσης για την παρασκευή περίπου 20.000 γευμάτων και τη λειτουργία 1.200 πλυντηρίων κάθε μέρα. 

Βέβαια, εκτός από την γιγαντιαία στρατιωτική τους βάση, οι Αμερικανοί διαθέτουν στα Σκόπια και μια εξίσου γιγαντιαία Πρεσβεία, δυο «υπηρεσίες» στενά συνδεδεμένες για την εποπτεία μιας περιοχής από τη βόρειο Ελλάδα έως Ισραήλ και Ρουμανία/Τσεχία. Το Camp Bondsteel είναι επίσης και το λογιστικό κέντρο υποστήριξης των άλλων αμερικανικών βάσεων σε Αλβανία, Βουλγαρία και Ρουμανία. Φιλοξενεί ακόμη και το αρχηγείο της πολυεθνικής δύναμης KFOR η οποία δήθεν προστατεύει το «κράτος» του Κοσόβου. 
Όλα αυτά απλώς τα λέμε για να ξέρουμε πόσο μεγάλη είναι η παρουσία του αμερικανικού στρατού σε έναν τόσο μικρό χώρο όπως το Κόσοβο και πόσο μεγάλο έλεγχο ασκεί αυτή η παρουσία σε μια ακτίνα τουλάχιστον 6.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. 

Τώρα, εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε είναι σε μια ερώτηση που όλος ο κόσμος θέτει έχοντας διαπιστώσει όσα είπαμε έως εδώ, και δηλαδή: με τέτοια εμβέλεια ακτίνας αυτή η τεράστια αμερικανική βάση δεν πρέπει λογικά να βρίσκεται και πολύ μακριά από τα ΠΕΝΤΕ τζιχαντιστικά στρατόπεδα που είναι μέσα στο ίδιο το μικροσκοπικό Κόσοβο;! 
Και όχι μόνο, διότι απεναντίας θα πρέπει να βρίσκεται και πάρα πολύ κοντά σε κάποιο από τα πέντε, ίσως και να συνορεύουν! Οπότε, αν αληθεύει ότι οι Αμερικανοί στ’ αλήθεια πολεμούν και θέλουν να πολεμήσουν το ISIS, πώς συμβαίνει το Κόσοβο να είναι «συγκατοικία» αμερικανών και τζιχαντιστών με τόσο «φυσικό» τρόπο;! 
Διότι, αν όντως οι Αμερικανοί πολεμούσαν πραγματικά τους ισλαμιστές του τζιχάντ, πράγμα το οποίο απ’ ό, τι φαίνεται δεν συμβαίνει στο Κόσοβο, και όλος ο κόσμος μπορεί να το καταλάβει, πώς γίνεται αυτά τα «εχθρικά» στρατόπεδα να γειτνιάζουν σαν τα καλά τα φιλαράκια;! Εν τοιαύτη περιπτώσει τίποτα δεν αποκλείει, αν δεν είναι κιόλας μια πραγματικότητα, κάποιο από τα πέντε στρατόπεδα του ISIS να βρίσκεται άνετα και ωραία ΜΕΣΑ στην απέραντη και για κάθε τρίτο ανεξέλεγκτη αμερικανική βάση!! Υπάρχει τόσος χώρος! Και σίγουρα πολύ φιλόξενος για ό, τι και όσους είναι εναντίον των Ευρωπαίων (χριστιανών «σταυροφόρων») και παραπλεύρως ρωσικών πολιτικών σχεδίων, όλα εμπόδια στην αμερικανική κυριαρχία και επέκταση. 

Αυτές οι απορίες λοιπόν για όσα διαδραματίζονται έξω από τη πόρτα της Ελλάδας δεν είναι λιγότερο λογικές από τη μεγάλη απορία που συνδέεται άμεσα με το «θέμα» της βάσης στο Κόσοβο και στην οποία δεν βρίσκουμε απάντηση: δηλαδή πώς είναι δυνατόν αυτοί οι ίδιοι Αμερικανοί, οι οποίοι χρόνια τώρα λένε πως ενεργούν για να εξαφανίσουν το «Χαλιφάτο», να έχουν ρίξει μέσα σε ένα χρόνο, όπως λένε και διαβάσαμε, πάνω από 13.000 βόμβες, βλήματα, πυραύλους κλπ. πάνω στους μαχητές του ISIS στη Συρία και αυτοί οι μαχητές να είναι ακόμη ζωντανοί (!) και να κατέχουν ακόμη τόσες εκτάσεις;
Ίσως δεν γνωρίζουν – μπορεί να πούνε – πού βρίσκονται(!), πού έχουν τα όπλα τους. Αλλά με τόσους κατασκοπευτικούς δορυφόρους και κατασκόπους και μυστικές υπηρεσίες που διαθέτουν, πώς γίνεται να «μη ξέρουν», όταν από το διάστημα «βλέπουν» και «ακούν» το παραμικρό;! Και το δίκτυο Echelon σε τί χρησιμεύει; 
Επόμενο είναι και κάτι άλλο ακόμη πολύ παράξενο. Αν αληθεύει – και αληθεύει, όπως αληθεύει ότι στη Βοσνία εκπαιδεύονται περίπου 800 τζιχαντιστές – η ύπαρξη των στρατοπέδων του ISIS στη περιοχή Ντέστανι και κοντά στις πόλεις Τζάκοβο και Ουρόσεβατς, πώς γίνεται το κυκλώπειο αμερικανικό στρατόπεδο το οποίο κι αυτό βρίσκεται δίπλα στο Ουρόσεβατς (!) να «αγνοεί» τα τζιχαντιστικά στρατόπεδα και να φέρεται σαν να μην υπάρχουν! 
Και ειδικά, πώς γίνεται να «ανέχεται» την ύπαρξη αυτών που υποτίθεται πως είναι εχθροί του μόλις μερικά χιλιόμετρα, ίσως και εκατοντάδες μέτρα, παραπέρα και να μην ενεργεί ώστε να τους «εξαφανίσει», αφού αμερικανική κυβέρνηση και αμερικανικός στρατός μας παραμυθιάζουν συνέχεια πως καταπολεμούν με δύναμη τους ισλαμιστές του ISIS (ή του Daesh: διαλέξετε και πάρτε!) και σκοπός τους είναι η εξολόθρευση αυτού του «τέκνου» τους που το έχει…παρακάνει;! 

Ένα στρατόπεδο τόσο μεγάλο που, όπως λένε και καυχιόνται οι ίδιοι οι αμερικάνοι, είναι μαζί με το Σινικό Τοίχος τα μόνα κτίσματα επάνω στη Γη που διακρίνονται με γυμνό μάτι από τη Σελήνη – πώς συμβαίνει και «συζεί» ειρηνικά και φιλικά με τόσες διασκορπισμένες βάσεις τζιχαντιστών! 

Έχοντας λοιπόν υπόψη ότι ο ISIS εγκατεστημένος δυο βήματα μακριά απ’ την Ελλάδα, είναι ένας θανάσιμος κίνδυνος, θα μάθουμε κάποτε πώς το βλέπει η «ενδιαφερόμενη» ελληνική πλευρά (κυβερνώντες, αντιπολίτευση, τύπος, κόμματα, κλπ.) και τελικά πώς είναι τα πράγματα σε σχέση με την αμερικανική βάση; Πάνε να μας τρελάνουν; 

*Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι Ελληνιστής, Συγγραφέας

πηγή:mignatiou.com

Όταν το θύμα διεκδικεί προς όφελος του θύτη

του Γιάννη Αθανασιάδη



 Η λογική της "αρπαχτής", ερήμην των μελλοντικών συνεπειών στον λαό και την πατρίδα, έχει εμποτίσει ένα μεγάλο κομμάτι των ιθαγενών σε αυτήν τη γωνιά τού πλανήτη που είχε την ατυχία μετά το έπος της εθνικής αντίστασης, να απολέσει μέσα σε μισό αιώνα κάθε ίχνος αυτοτέλειας και εθνικής συνείδησης.
Αξιοποιώντας αυτή τη λογική και με αιτιολογίες π.χ. να σώσει τάχα τις συντάξεις, τον μισθό των Δ.Υ. κλπ, το σύστημα έπαιξε σε στημένο παιχνίδι, με την δημόσια και ιδιωτική περιουσία και τις εισφορές του λαού στην λειτουργία του κράτους. 
Απαλλοτρίωσε προς όφελος της οικονομικής και διοικητικής κατοχής των ευρωτραπεζιτών και της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας, 
-τα αποθεματικά του κράτους και της γενικής κυβέρνησης ( δήμοι, νοσοκομεία, οργανισμοί κλπ), 
-τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων (PSI 50% κούρεμα), 
-τις δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα (επικοινωνίες, ενέργεια, Λιμάνια, αεροδρόμια, κ.α.)
-Έπνιξε τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες με φόρους και χρέη.
-Ξεπουλάει όλη την δημόσια περιουσία με ένα αιώνα χρονικό ορίζοντα, αποφασίζοντας ουσιαστικά για την μη υπόσταση διαχειρίσιμου εθνικού εδάφους, για τις επόμενες γενιές όταν δηλαδή αυτοί και εμείς δεν θα υπάρχουμε πια.
-Δημεύει προς όφελος των τραπεζών και των funts την μικρή και μεσαία ιδιοκτησία με εξοντωτικούς φόρους και στέρηση πόρων.
εθοδεύει μέσω των capital controls την απορρόφηση των μετρητών και του υλικού χρήματος για να μας περάσει σε μια μορφή IOU μετά την δεδομένη (με βάση την οικονομική πολιτική που της έχουν επιβάλει οι δανειστές), αδυναμία πληρωμών του κράτους.

Υπό αυτές τις συνθήκες, εμφανίζονται κάποιοι κυβερνητικοί αλλά και εξωκυβερνητικοί παράγοντες, να "αγωνίζονται" για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο, ενώ ακούγονται και προτάσεις για να "μπει χέρι" στην αμύθητη (όντως) εκκλησιαστική περιουσία.
Πολλοί έσπευσαν να επικροτήσουν αυτές τις κινήσεις και μάλιστα με δυναμισμό και πάθος.

Εγώ απλά αναρωτιέμαι. Όταν  οι δοσίλογοι αποδέχονται και συνεργούν να συμβαίνουν όλα όσα προανέφερα, φαντάζεσαι ως λογικός άνθρωπος και όχι λοβοτομημένος, ότι όλη αυτή η "παρακαταθήκη" που έχει απομείνει για διεκδίκηση από τον λαό, θα πάει στα "χέρια" του λαού;

Προσοχή! 

Μην σας κοροϊδεύουν.

Οποιαδήποτε διεκδίκηση υπό αυτό το καθεστώς είτε αφορά γερμανικές αποζημιώσεις,κατοχικά δάνεια είτε εκκλησιαστική περιουσία είτε άλλου τύπου και χαρακτήρα "επανορθώσεις", αποτελεί υφαρπαγή και αφαίρεση Εθνικής περιουσίας προς όφελος των δυνάμεων κατοχής.

Αυτά όλα ειναι εν δυνάμει περιουσία του λάου και μόνο σε συνθήκες Απελευθερωμένης Ελλάδας μπορούν να αξιοποιηθούν πραγματικά προς όφελος του λαού.
Γι αυτό, ας ξεπεράσουμε την λογική της αρπαχτής που μας έφερε ως εδώ.

Όποιος πραγματικά θέλει να αγωνιστεί για τα δίκαια αυτού του λαού και της πατρίδας, Πρώτα και Κύρια αγωνίζεται για την απελευθέρωση της και μόνον έτσι έχει νόημα οποιαδήποτε άλλη διεκδίκηση.


πηγή: athanasiadisg.blogspot.gr

Με τον Μητσοτάκη μαθαίνεις πράγματα

του Νικου Μπογιοπουλου


  Η παρουσία του κ.Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη. Μάθαμε πολλά: 

Πρώτον: Μάθαμε ότι ο κ.Μητσοτάκης… έλειπε. Καιρό. Με το που γύρισε, όμως, το μάτι του «αστρίτης». Το παρατήρησε αμέσως: Η Ελλάδα – είπε - «θυμίζει ρημαγμένη χώρα»…

Δεύτερον: Μάθαμε ότι «μόνο η κοινωνική οικονομία της αγοράς μπορεί να παράγει πλούτο για όλους…». Παρακάμπτουμε το ξεκάρφωμα της λεξούλας «κοινωνική» και τι συγκρατούμε; Ότι η «οικονομία της αγοράς» των ΛήμανΜπράδερς, των ΓκόλντμανΣακς, των Ζήμενς και των 80 κροίσων ανά τον κόσμο που διαθέτουν τόσα εισοδήματα όσα διαθέτουν μαζί 3,5 δισεκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη, είναι καλό πράμα…

Τρίτον: Μάθαμε ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά που υπάρχουν; Υπάρχουν στο δημόσιο. Γι’ αυτό και εκείνος, από ένα κράτος που τα νοσοκομεία του δεν έχουν γάζες, θα κόψει κρατικές δαπάνες…

Τέταρτον: Μάθαμε ότι το τέταρτο Μνημόνιο του Μητσοτάκη θα είναι καλύτερο από το τρίτο Μνημόνιο του Τσίπρα που επίσης ήταν καλύτερο από τα δυο προηγούμενα, διότι – όπως είπε ο κ.Μητσοτάκης - θα φέρει μεν την «ανάταση» και την «αναγέννηση» της χώρας, «χρειάζεται όμως να μην διαταραχτεί η δημοσιονομική ισορροπία».

Πέμπτον: Μάθαμε ότι «ο διαχωρισμός, μεταξύ κακών εργοδοτών - καλών εργαζομένων» είναι «ένας διαχωρισμός τελείως ξεπερασμένος» καθώς «οι επιχειρήσεις είναι καλές όσο η ποιότητα των εργαζομένων τους…». Τουτέστιν, μην τα βάζετε με τους Μαρινόπουλους, γιατί τι να σου κάνουν οι άνθρωποι αφού αυτή ήταν«η ποιότητα των εργαζομένων τους»…

Το σπουδαιότερο, όμως, που μάθαμε από τον κ.Μητσοτάκη είναι ότι αναλαμβάνει δέσμευση καθώς «αντιλαμβάνομαι – όπως είπε -την ιστορική ευθύνη να κάνω τα πάντα για να οδηγήσουμε την πατρίδα μας έξω από την κρίση».

Συμπέρασμα: Όλοι αυτοί οι «σωτήρες» που (πολιτικώς, οικονομικώς και ενίοτε οικογενειακώς) μας έχουν οδηγήσει εδώ που μας έχουν οδηγήσει, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αναλάβουν κάθε είδους και κάθε τύπου ιστορική ευθύνη.

Μονίμως, όμως, τους διαφεύγει μια - και πάντα η ίδια - ιστορική ευθύνη: Η ιστορική ευθύνη να μας αφήσουν ήσυχους. Και να μας αδειάσουν τη γωνιά.

Μάλλον επειδή το «άδειασμα της γωνιάς» αφορά σε μια ιστορική ευθύνη που αν είναι να την αναλάβουν κάποιοι, δεν θα είναι προφανώς οι «σωτήρες», αλλά οι… «σωσμένοι».
πηγη: TPP 

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Η αυτοδικία ως όρος ζωής

του Προκοπη Μπιχτα


Όλο και συχνότερα βλέπουν την δημοσιότητα περιστατικά επιθέσεων κατά υπαλλήλων της ΔΕΔΔΗΕ που προσπάθησαν να κόψουν το ρεύμα σε σπίτια και σε επιχειρήσεις. Ένας κανόνας λέει ότι όταν δημοσιοποιείται ένα γεγονός υπάρχουν τουλάχιστον άλλα δέκα που παραμένουν κρυμμένα.

Στις αρχαίες κοινωνίες η δικαιοσύνη έπαιρνε την μορφή της αυτοδικίας. Κατά κανόνα οποιαδήποτε αδικία γινόταν μέσα στα πλαίσια της φυλής γινόταν από λάθος, αφού το αίσθημα της ενότητας της ομάδας ήταν ισχυρότερο ακόμα κι από το αίσθημα της ατομικής επιβίωσης. Η δικαιοσύνη αποδιδόταν με ειρηνικά μέσα, συνήθως με την έκφραση λύπης από την πλευρά του αδικήσαντος και την επανόρθωση της ζημιάς. Η εκδίκηση στα πλαίσια της ομάδας ήταν αδιανόητη μιας και η ενότητα της ομάδας ήταν αδιανόητο να διαρραγεί για οποιονδήποτε λόγο.
Διαφορετικά ήσαν τα πράγματα σε περίπτωση αδικίας μεταξύ διαφορετικών φυλών. Η αδικημένη φυλή ζητούσε να της αποδοθεί έκφραση λύπης και αποζημίωση. Αν η άλλη φυλή αρνιόταν, τότε οι αδικημένοι έπαιρναν αυτό που ήθελαν με τη βία. Συνήθως ξεσπούσε πόλεμος. Σε περίπτωση φόνου η φυλή του φονευθέντος ζητούσε να της παραδοθεί ο φονιάς. Αν η άλλη φυλή αρνιόταν ξεσπούσε πόλεμος μέχρι εσχάτων. Ο νικητής δεν αρκούταν στη νίκη, αλλά εξολόθρευε κάθε μέλος της νικημένης φυλής, τα οικοδομήματα, τα ζώα, τα σπαρτά, ακόμα και τα μωρά, στα οποία έβλεπε μια μελλοντική απειλή. Μια παλιά σκανδιναβική παροιμία λέει: «Μέσα σε κάθε παιδί ενεδρεύει ένας λύκος».
Η αιματηρή εκδίκηση ήταν μέρος της κουλτούρας όλων των παλιών λαών και η διάπραξή της ήταν πρώτη προτεραιότητα. Μια άλλη σκανδιναβική παροιμία λέει: «Ακόμα κι όταν το όστρακο θα έχει γίνει σκόνη κι αν περάσουν ακόμα χίλια χρόνια, η φωτιά της εκδίκησης θα καίει την καρδιά μου».
Στην παλιά Βουργουνδία όποιος έκαιγε μια ξένη θημωνιά καιγόταν ζωντανός από το πλήθος με συνοπτικές διαδικασίες, αφού από την θημωνιά εξαρτιόταν η ύπαρξη μιας ολόκληρης οικογένειας. Στην Δαλματία, οι γυναίκες του σκοτωμένου κρεμούσαν το ματωμένο πουκάμισό του πάνω από το τζάκι και το έδειχναν στα παιδιά τους, ετοιμάζοντάς τα να πάρουν εκδίκηση όταν θα μεγάλωναν.
Ο ιστορικός Χένρυ Λιούις Μόργκαν γράφει για Ινδιάνους της Β. Αμερικής που αυτοκτόνησαν επειδή, για κάποιους λόγους, δεν μπόρεσαν να πάρουν εκδίκηση για αδικία που έγινε σε βάρος της φυλής.
Οι μυθολογίες όλων των λαών, που αντικατοπτρίζουν τα ήθη και τις συνήθειες της εποχής τους βρίθουν από περιστατικά αιματηρής εκδίκησης. Στην ελληνική μυθολογία η αιματηρή εκδίκηση βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη. Ο Ηρακλής εξολοθρεύει ολόκληρες οικογένειες επειδή τον αδίκησαν. Θεοί και θεές επιφυλάσσουν τρομερές τιμωρίες σε όσους τους αψήφησαν. Η αρχαία τραγωδία, που επίσης αντικατοπτρίζει υπαρκτά ήθη και έθιμα, είναι γεμάτη από πράξεις αιματηρής εκδίκησης. Η Μήδεια σκοτώνει τα παιδιά της για να τιμωρήσει τον Ιάσονα και καταδικάζει την γενιά του σε μη-συνέχεια. Η Κλυταιμνήστρα σκοτώνει τον Αγαμέμνονα και λέει: «το αίμα του θα πέσει σαν δροσιά επάνω μου». Ο Ορέστης σκοτώνει την μητέρα του για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα του. Τα περιστατικά της αιματηρής εκδίκησης είναι αμέτρητα.
Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε το Δικαστήριο των Δικαίων Φόνων, το οποίο δίκαζε κυρίως, φόνους που διαπράχθηκαν για υπεράσπιση, αυτοάμυνα ή εκδίκηση. Κατά κανόνα οι κατηγορούμενοι αθωώνονταν ή καταδικάζονταν σε συμβολικές ποινές.
Στην Ευρώπη, βαθμηδόν, η αιματηρή εκδίκηση άρχισε να υποχωρεί όταν εισήχθη από τους Φράγκους η αρχή της εξαγοράς (Wergeld ή Wergild).


Ο άσβεστος πόθος για αιματηρή εκδίκηση δεν οφειλόταν στα «κακά» ένστικτα των αρχαίων και μεσαιωνικών λαών, όπως ισχυρίζονται εκπρόσωποι της αστικής αντίληψης του πασιφισμού και η εκκλησία. Ήταν όρος ζωής και ύπαρξης για τις κοινωνίες της εποχής. Οι ισχυρότατοι δεσμοί που αναπτύσσονταν ανάμεσα στα μέλη του γένους και της φυλής έκαναν το κάθε μέλος να νοιώθει σαν προσωπική προσβολή την αδικία που επιτελούταν σε κάποιο άλλο μέλος. Κυριολεκτικά ένοιωθε σαν ακρωτηριασμένο. Επί πλέον, αν μια φυλή δεν έπαιρνε εκδίκηση για την αδικία, θεωρούνταν αδύναμη και γινόταν βορά στις διαθέσεις εχθρικών φυλών.
Με την δημιουργία των εθνικών κρατών και την διάδοση των νόμων - πουθεωρείται ότι αποδίδουν δικαιοσύνη - σε μεγάλα τμήματα του γήινου πληθυσμού η ανάγκη για αυτοδικία αμβλύνθηκε και σχεδόν εξαλείφθηκε. Οι άνθρωποι περιμένουν το δίκιο τους από την Πολιτεία. Όταν όμως η αδικία από την πλευρά της Πολιτείας γίνεται εμφανής με αδιαμφισβήτητο τρόπο στην πλειοψηφία του πληθυσμού, αναζωπυρώνεται η επιθυμία της αυτοδικίας, δηλαδή η ανάγκη για απόδοση δικαιοσύνης με ατομικούς τρόπους.


Σήμερα οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού έχουν καταδικάσει σε απόλυτη φτώχεια μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και η αδικία έχει πάρει γιγαντιαίες διαστάσεις. Η υποκρισία των νόμων έχει καταφανεί στα μάτια των μελών της κοινωνίας και το κράτος «δικαίου» έχει ξεσκεπαστεί. Όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους με κανένα άλλο τρόπο θα καταφεύγουν, κατ’ ανάγκη, στην αυτοδικία. Οι πολιτικές της παγκοσμιοποίησης έχουν μετατρέψει τις κοινωνίες σε νεομαλθουσιανές ζούγκλες, όπου, απροκάλυπτα πια, το μόνο δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυρού. Οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους στα πλαίσια των νόμων αυτής της ζούγκλας και καταφεύγουν σε ατομικές πράξεις.
Ο ισχυρισμός ότι οι δημόσιοι ή οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που κόβουν το δημόσιο αγαθό του ηλεκτρικού ρεύματος ακόμα και σε σπίτια αρρώστων και αναπήρων «είναι εργαζόμενοι και κάνουν την δουλειά τους» δεν ικανοποιεί τον πληττόμενο, ο οποίος με την σειρά του απαντάει: αν η δουλειά τους είναι να σκοτώσουν την οικογένειά μου και εμένα, να μην την κάνουν. Άλλωστε είναι ακόμα νωπές οι μνήμες των Γερμανών στρατιωτών που εξολόθρευαν ολόκληρα χωριά λέγοντας «εμείς, απλώς, εκτελούμε διαταγές».
Η πλειοψηφία των ανθρώπων στη χώρα μας θα μπορούσαν να μην βρίσκονται σε θέση ανημπόριας αν η περίφημη Αριστερά εξέφραζε τις δίκαιες επιθυμίες τους και τους έδειχνε την διέξοδο από την σημερινή κατάσταση. Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων, οργανώσεων και ομάδων της αριστεράς έχει άλλα, πιο καυτά και δήθεν οικουμενικά(!) ενδιαφέροντα κι αφήνει την ακροδεξιά να καλύψει το υπάρχον κενό, δίνοντάς της κάθε ευκαιρία να υποκριθεί ότι νοιάζεται για τα προβλήματα των δυστυχισμένων.

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Οι επικίνδυνες παράγραφοι του Ελληνικού Συντάγματος

Φερώνυμος
 

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ:
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών αλλάζουν τα σύνορα της χώρας.

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών ξένα στρατεύματα εγκαθίσταται στη χώρα.

Με πλειοψηφία 180 βουλευτών εκχωρούνται συνταγματικές αρμοδιότητες
σε διεθνή όργανα.

Με πλειοψηφία 151 βουλευτών γίνεται περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας.

Δεν προβλέπονται προτάσεις νόμων από τους πολίτες που δεν είναι Βουλευτές ή μέλη της κυβέρνησης.
Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.
Δεν προβλέπονται δημοψηφίσματα με πρωτοβουλία πολιτών.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.

Απαγορεύονται δημοψηφίσματα για νόμους που έχουν ήδη ψηφιστεί και αφορούν
δημοσιονομικά θέματα.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.

Μόνο η Βουλή αναθεωρεί το Σύνταγμα.
Άρθρο: 110 Παράγραφος 2.
Η αστυνομία μπορεί να απαγορεύσει τις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις.
Άρθρο 11. Παράγραφος 2.

Η Βουλή με πλειοψηφία 180 βουλευτών κηρύσσει κατάσταση πολιορκίας και
αναστέλλει άρθρα του Συντάγματος που αφορούν ατομικά δικαιώματα.
Άρθρο 48. Παράγραφοι 1,6.

Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το σύστημα κοινωνικής
ασφάλισης.
Άρθρο 22. Παράγραφος 5.
Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει τον εκλογικό νόμο.
Άρθρο 54 Παράγραφος 1.

Η κάθε κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει όπως θέλει το νόμισμα της χώρας.
Άρθρο 80. Παράγραφος 2.
Η κυβέρνηση επιλέγει τους προέδρους και αντιπροέδρους του
Συμβουλίου Επικρατείας, Αρείου Πάγου και Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Άρθρο: 90 Παράγραφος 5.

Η κυβέρνηση μπορεί να προσβάλλει τις προαγωγές,τοποθετήσεις,
μεταθέσεις, αποσπάσεις και μετατάξεις των δικαστικών λειτουργών.
Άρθρο: 90 Παράγραφος 3.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη των Βουλευτών.
Άρθρο 61 Παράγραφος 2.

Άρθρο 62 Παράγραφος 1.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για τη δίωξη μελών της κυβέρνησης ή όσων στο
παρελθόν διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης.

Άρθρο 86 Παράγραφος 1.
Μόνο η Βουλή αποφασίζει για το ύψος των αποδοχών των Βουλευτών.

Άρθρο 63 Παράγραφοι 1,2.
Παρέχει ειδική προστασία στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις και στα
κεφάλαια εξωτερικού που εισάγονται στη χώρα μας.

Άρθρο 107 Παράγραφος 1.
Δεν προβλέπεται καμία κύρωση σε Βουλευτές που ψήφισαν αντισυνταγματικούς νόμους.
Δείτε το Σύνταγμα της Ελλάδος στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων:
http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/
πηγή: Φερώνυμος 

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Aναρχικοί και κομουνιστές «καθαρίζουν» την πλατεία Εξαρχείων από τους εμπόρους ναρκωτικών [ΒΙΝΤΕΟ]


Σχόλιο του blog
"Κάτι φαίνεται να αλλάζει στην "πλατεία". Αποφάσισαν να καθαρίσουν την "κοινότητα τους" από ναρκοέμπορους και πρακτοράκια με δυναμικές παρεμβάσεις "αυτοκάθαρσης" αφαιρώντας από τους κρατικούς μηχανισμούς το άλλοθι της παρέμβασης για εκκαθάριση λόγω παραβατικών και άλλων ποινικών διεργασιών στο χώρο της πλατείας και γύρω από αυτόν.
Κρατώντας έτσι, το καθαρά πολιτικό κομμάτι στην αντιεξουσιαστική αντιπαράθεση. 
Σε μιά χώρα που η εξουσία έχει περάσει στα χέρια των μαφιών και των ναρκοεμπόρων η κίνηση αυτή των αντιεξουσιαστών αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας για την εξυγίανση του χώρου."
frixos

Επιχείρηση «εκκαθάρισης» της πλατείας Εξαρχείων έκανε την περασμένη Παρασκευή ομάδα αντιεξουσιαστών.

Οι ομάδα πίσω από την επιχείρηση που καλείται «Σύντροφοι/ισσες ενάντια στις μαφίες», έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα το βίντεο από τα όσα έγινα την Παρασκευή στην πλατεία Εξαρχείων.

Όπως φαίνεται η ομάδα των αντιεξουσιαστών φορώντας κράνη και κρατώντας ρόπαλα κυνηγούν τους διακινητές ναρκωτικών και τους εξαναγκάζουν να εγκαταλείψουν το χώρο φωνάζοντας το σύνθημα «Τα Εξάρχεια έχουν ιστορία - Έξω οι ναρκέμποροι από την πλατεία».

Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις τους προπηλακίζουν.

Στην ανακοίνωση που ανάρτησαν στο indymedia αναφέρουν:

Απέναντι στους σχεδιασμούς για τη μετατροπή της πλατείας Εξαρχείων σε πεδίο ελέγχου, κατανάλωσης και ναρκεμπορίου, αναρχικοί και κομουνιστές κινηθήκαμε οργανωμένα και συλλογικά αντιπαρατιθέμενοι έμπρακτα στη δραστηριότητα των εμπόρων ναρκωτικών. Δραστηριότητα η οποία συνεχιζόταν παρά τις διακηρύξεις του υπουργού Προ.Πο στην πλατεία Εξαρχείων έως και σήμερα. Σε έναν κόσμο που προτάσσει το κέρδος και τον έλεγχο ως “αξίες”, δεν χωρούν αυταπάτες.

Μόνο οι αγώνες μας, οι αγώνες ενάντια στην εξαθλίωση και την υποταγή, μπορούν πραγματικά να απελευθερώσουν εδάφη, για να ανθίσει η κοινωνική αυτοοργάνωση και η ταξική αλληλεγγύη. Αυτοί οι αγώνες είναι το μόνο εμπόδιο ενάντια στην κρατική επιβολή, την καπιταλιστική βαρβαρότητα και τις ναρκομαφίες που αποτελούν υποπροϊόντα τους.

Την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου εισβάλαμε αιφνιδιαστικά και στοχευμένα στην πλατεία Εξαρχείων, εντοπίσαμε εμπόρους ναρκωτικών και τους δόθηκε το μήνυμα που τους αρμόζει.

Σύντροφοι/ισσες ενάντια στις μαφίες


Δείτε το βίντεο:

πηγή: tvxs.gr  και Mavra Mesanyxta (you tube)

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Περί αντιφασισμού. (Ας το σκεφτούν καλά αυτό, όσα καλοπροαίρετα παιδιά ασχολούνται...)

του Σταύρου Κατσούλη
 


 
Για να ξεφορτωθείς τον φασισμό, δεν φτάνει ούτε κατά διάνοια να τον μαχηθείς μόνο κατά πρόσωπο εκεί που βρίσκεται φανερά. Γιατί έτσι, αφήνεις το χειρότερο μέρος του, το κρυφό και ισχυρότατο, να υπάρχει και να κάνει την βρώμικη δουλειά του, η οποία δεν είναι και τόσο φανερή όσο πιστεύουμε.

Αν θέλεις να τελειώνουμε μια και καλή με τον φασισμό, θα πρέπει οπωσδήποτε να μαχηθείς υπέρ της πραγματικής, ουσιαστικής δημοκρατίας. Μόνο έτσι η εξάρθωσή του θα είναι ολοκληρωτική.


Γιατί αν μαχηθείς υπέρ της δημοκρατίας, εστω κι αν δεν έχεις καταφέρει ακόμη τον στόχο της αληθινης δημοκρατίας, τότε θα έχεις να αντιμετωπίσεις όλους τους φασίστες, μια και καλή.

Γιατί τότε, εάν δηλαδή μαχηθείς για την δημοκρατία κι όχι απλά ενάντια στο ξόφθαλμο, τότε θα ξετρυπώσουν όλοι, όπου κι αν βρίσκονται, σε όλα τα κόμματα, οργανισμούς, σε όλες τις φωλιές, άσχετα με τις ταμπέλες που έχουν κι όχι μόνο στις γνωστές γιάφκες. Θα ξετρυπώσουν, γιατί η ουσιαστική δημοκρατία, δεν αφήνει από την φύση της φασίστες να υπάρχουν. 

Εκτός...

Εκτός κι αν σου αρέσει να ξεφορτώνεσαι μόνο την πλευρά του φασισμού που σου χαλούν τα σχέδια...

Τι είναι λοιπόν αμείλικτα, ο αντιφασισμός όπως εκφράζεται σήμερα, με βάση τα παραπάνω;

Θα σας πω:

Στην καλύτερη περίπτωση είναι μια μερική και πρόσκαιρη λύση.
Στην χειρότερη, είναι η υπηρεσία σε σκοτεινά συμφέροντα προς όφελος άλλων φασισμών.

Υπάρχει όμως ένα "αλλά", δηλαδή μια συνθήκη για όποιον θέλει να ξεφορτωθεί τον φασισμό μαχόμενος υπέρ της δημοκρατίας:

Να είναι δημοκράτης στην πράξη. 

Εδώ, και μόνο εδώ, φαίνεται ποιος είναι πραγματικός αντιφασίστας.

ΕΔΕΣ. Η αμφιλεγόμενη Εθνική Αντίσταση

του Γιώργου Αλεξάτου
 

 
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, τρεις εβδομάδες πριν από την ίδρυση του ΕΑΜ, μια ομάδα αξιωματικών και παραγόντων βενιζελικής προέλευσης, με επικεφαλής τον απότακτο συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα και τη συμμετοχή του στενού συνεργάτη του αυτοεξόριστου στη Γαλλία Νικόλαου Πλαστήρα, Κομνηνού Πυρομάγλου, αποφασίζει την ίδρυση του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ). Εντούτοις, θα ήταν λάθος να θεωρηθεί πως επρόκειτο για μια αντιστασιακή πρωτοβουλία που πρόλαβε, μάλιστα, εκείνη του ΚΚΕ και των άλλων μικρότερων αριστερών κομμάτων.
Ο ΕΔΕΣ, όπως με πλήρη σαφήνεια προκύπτει από την Ιδρυτική του Διακήρυξη, δεν ιδρύθηκε ως οργάνωση αντιστασιακή. Σκοπός του ήταν η συμβολή στη διαμόρφωση όρων ώστε «να εγκαθιδρύσει εις την Ελλάδα το Δημοκρατικόν πολίτευμα, σοσιαλιστικής μορφής, οιαδήποτε και αν θα είναι η έκβασις του πολέμου».

Έτσι, ενώ απουσιάζει κάθε αναφορά στην κατοχή και στην οργάνωση της αντίστασης, η Διακήρυξη αναφέρεται σαφώς στην επιδίωξη της οριστικής κατάργησης του βασιλικού θεσμού και της πολιτικής επικράτησης των δυνάμεων του βενιζελισμού, ακόμη κι αν ο πόλεμος λήξει με νίκη των δυνάμεων του φασιστικού Άξονα. Η αναφορά στον σοσιαλισμό ήταν συνήθης σε ολόκληρο, σχεδόν, το ιδεολογικοπολιτικό φάσμα της εποχής.
 
Ο Ναπολέων Ζέρβας

Ο επικεφαλής του ΕΔΕΣ υπήρξε μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του βενιζελικού χώρου. Έχοντας υπάρξει στενός συνεργάτης του Θεόδωρου Πάγκαλου κατά τη δικτατορία του 1925-26, θα επιχειρήσει στρατιωτικό κίνημα μετά την ανατροπή του και θα εμπλακεί και σε πολλές άλλες συνωμοτικές δραστηριότητες, συνεργαζόμενος ακόμη και με φιλοβασιλικούς, μέχρι και στο αποτυχημένο κίνημα του Πλαστήρα το 1935.

Το 1937 θα συμμετάσχει την ίδρυση του ομώνυμου αντιδικτατορικού ΕΔΕΣ, που δρούσε κυρίως στη Γαλλία, υπό την ηγεσία του Πλαστήρα, αλλά αμέσως μετά τη γερμανική επίθεση της 6ης Απριλίου 1941 θα φυλακιστεί ως γερμανόφιλος. Η δίωξή του δεν πρέπει να είναι άσχετη με την τοποθέτηση του Πλαστήρα υπέρ του συμβιβασμού με τη φασιστική Ιταλία κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, με τη μεσολάβηση της Γερμανίας. Η τοποθέτηση αυτή έγινε γνωστή δημοσίως το 1945, αλλά ήδη τη γνώριζαν οι ελληνικές και βρετανικές υπηρεσίες. Έχοντας αποφυλακιστεί με την κατάληψη της Αθήνας από τους Γερμανούς, ο Ζέρβας θα τεθεί επικεφαλής του ΕΔΕΣ, αν και τυπικά ως ηγέτης εμφανιζόταν ο Πλαστήρας.

Αντίβαρο του ΕΑΜ στις συνοικίες

Κύρια επιδίωξη του ΕΔΕΣ κατά τους πρώτους μήνες μετά την ίδρυσή του ήταν η συσπείρωση των οπαδών του βενιζελισμού, κυρίως στις προσφυγικές συνοικίες, όπου είχε αρχίσει ν’ αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα του ΕΑΜ. Στην κατεύθυνση αυτή επιχειρούνταν η αξιοποίηση του κύρους του Πλαστήρα μεταξύ των προσφύγων και η ανάθεση από την κυβέρνηση Τσολάκογλου της διανομής του ψωμιού των φούρνων σε αξιωματικούς, πολλοί από τους οποίους είχαν ενταχθεί ήδη στον ΕΔΕΣ.

Φυσικά, ο ΕΔΕΣ έχασε αυτή τη μάχη, καθώς το ΕΑΜ πρωτοστάτησε στον αγώνα για την επιβίωση κατά τον κρίσιμο και τραγικό χειμώνα του 1941-42 και των μαζικών θανάτων από πείνα. Οι θολές αναφορές στον σοσιαλισμό από τους εδεσίτες αξιωματικούς δεν έπειθαν εκείνο τον κόσμο της βιοπάλης και της στέρησης, που έβλεπε να στέκουν δίπλα του και να οργανώνουν τον αγώνα του οι κομμουνιστές, άνθρωποι που ήταν σάρκα από τη σάρκα του και που επί χρόνια ήταν αντιμέτωποι με χίλιες μύριες διώξεις, αγωνιζόμενοι για τα λαϊκά συμφέροντα.

Η έξοδος στο βουνό

Η ανακοίνωση της ίδρυσης του ΕΛΑΣ, τον Φεβρουάριο 1942, και η εμφάνιση των ελασιτών στη Ρούμελη, τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, την άνοιξη, θορύβησε τους Βρετανούς, οι οποίοι μέχρι τότε ενίσχυαν αντιστασιακές οργανώσεις που δρούσαν στην κατεύθυνση της κατασκοπείας και των σαμποτάζ. Πρότειναν, κατά συνέπεια, στον Ζέρβα την έξοδό του στο βουνό και την οργάνωση αντάρτικου σε αντιστάθμισμα του ΕΛΑΣ.

Όπως προκύπτει από πολλές μαρτυρίες, ο Ζέρβας δέχτηκε τη βρετανική πρόταση, που συνοδεύτηκε και από γενναία χρηματοδότηση, αλλά η έξοδός του στο βουνό δεν έγινε παρά μόνο μετά από εκβιασμό, με την απειλή του χαρακτηρισμού του ως καταχραστή των χρημάτων που προορίζονταν για την αντίσταση, ακόμη και με την κατάδοσή του, ως συνωμότη, στους Γερμανούς.

Η έξοδος στο βουνό έγινε τον Ιούλιο 1942. 

Ενισχυμένος οικονομικά από τους Βρετανούς και στηριζόμενος σε τοπικούς πολιτικούς παράγοντες, ο Ζέρβας συγκρότησε ανταρτοομάδες σε μεγάλο μέρος της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας, και στις γραμμές τους συνέρρευσαν τόσο αγνοί πατριώτες, που ήθελαν να πολεμήσουν τον κατακτητή, όσο και τυχοδιώκτες, που δελεάστηκαν από τις αγγλικές λίρες.

Χαρακτηριστικό είναι τραγούδι των ίδιων των εδεσιτών:

«Ο Ζέρβας πάει στην Ήπειρο κι ο Χούτας πάει στο Βάλτο

κι ο Καραμπέκιος κίνησε χωριά του Ξηρομέρου.

Όπλα μοιράζουν στα παιδιά και λίρες στις κουμπάρες».

Όπως αναφέρει ο μελετητής της ιστορίας του ΕΔΕΣ και επιμελητής των «Ημερολογίων» του Ζέρβα, Βαγγέλης Τζούκας, «ο Ζέρβας εξ αρχής – και το τονίζω αυτό – ανεβαίνει στο βουνό με κύρια επιδίωξή του να αντιμετωπίσει αυτό που θεωρεί «κομμουνιστική απειλή».
 
Ο Κομνηνός Πυρομάγλου μιλάει σε συγκέντρωση του ΕΔΕΣ
Ο διμέτωπος αγώνας

Εντούτοις, ο αντικομμουνιστικός-αντιεαμικός προσανατολισμός του ΕΔΕΣ διαφοροποιείται σαφέστατα από αυτόν εκείνων που είχαν τεθεί στην υπηρεσία των κατακτητών. Εξαρτώμενος και καθοδηγούμενος από τους Βρετανούς, και ανεξαρτήτως των προθέσεων του επικεφαλής του, ο ΕΔΕΣ ήταν πρωτίστως μια αντικατοχική-αντιστασιακή οργάνωση, που ταυτόχρονα επιδίωκε τον περιορισμό της δύναμης και της επιρροής του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.

Ήταν πολλές οι μάχες που δόθηκαν από τους αντάρτες του ΕΔΕΣ ( των Εθνικών Ομάδων Ελλήνων Ανταρτών – ΕΟΕΑ) κατά των ιταλών και γερμανών κατακτητών, με κορυφαία τη Μάχη της Μενίνας κατά Γερμανών και Τσάμηδων, στις 17 Αυγούστου 1944, και μεγάλος ο φόρος αίματος. Έτσι, δεν είναι μόνο ανιστόρητη αλλά και ηθικά επιλήψιμη η ταύτιση του συνόλου των μαχητών του ΕΔΕΣ μ’ αυτούς που πήραν τα όπλα μόνο και μόνο για να χτυπήσουν το εαμικό κίνημα. Τμήμα του ΕΔΕΣ, με επικεφαλής τον ίδιο τον Ζέρβα, είχε συμμετάσχει, άλλωστε, από κοινού με τον ΕΛΑΣ, και στην ανατίναξη της γέφυρας στον Γοργοπόταμο.

Καθώς στόχος των Βρετανών και της ηγεσίας του ΕΔΕΣ ήταν η ανάπτυξη αντάρτικου, που θα πολεμούσε μεν τους κατακτητές αλλά θα ανέτρεπε και την ισορροπία δυνάμεων σε βάρος του ΕΛΑΣ, δεν άργησαν και οι ένοπλες αντιπαραθέσεις μεταξύ των δύο αντάρτικων στρατών, που εντάθηκαν από τον Οκτώβριο 1943. Στις αντιπαραθέσεις αυτές σχεδόν πάντα υπερίσχυε ο ΕΛΑΣ, έτσι ώστε ο χώρος δράσης του ΕΔΕΣ να περιοριστεί στην αρχική περιοχή όπου είχε αναπτυχθεί. Με τη Συμφωνία, μάλιστα, της Πλάκας, τον Φεβρουάριο 1944, ορίστηκε ως όριο ο ποταμός Άραχθος.

Κατά τις ένοπλες συγκρούσεις με τον ΕΛΑΣ αναφέρονται και περιπτώσεις συνδιαλλαγής του Ζέρβα με τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές. Έχει δημοσιευτεί πλήθος σχετικών μαρτυριών, όσο κι αν δεν είναι πάντα εύκολη η διασταύρωση και επιβεβαίωσή τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η σύγκρουση του ΕΔΕΣ του βουνού με τον ΕΔΕΣ της Αθήνας. Καθώς ο Ζέρβας προκρίνει έμπρακτα την ένοπλη αντιστασιακή δράση, η μεγάλη πλειονότητα των συνεργατών του στην Αθήνα διαφοροποιείται, επιμένοντας στον αρχικό προσανατολισμό της οργάνωσης. Η σύγκρουση ξεσπάει το φθινόπωρο του 1943, όταν μεγάλος αριθμός στελεχών του ΕΔΕΣ της Αθήνας, στρατιωτικοί στο σύνολό τους (Απόστολος Παπαγεωργίου, Χαράλαμπος Παπαθανασόπουλος κ.ά.), έχοντας αναγνωρίσει ως επικεφαλής της οργάνωσης τον Στυλιανό Γονατά, πρωτοστατούν στην ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας. Και ενώ αποκηρύσσονται από τον Ζέρβα, δεν διστάζουν να προχωρήσουν και σε δολοφονίες στελεχών του ΕΔΕΣ Αθήνας που αντιτάσσονταν στη συνεργασία με τους κατακτητές, με πιο σημαντική αυτή του δικηγόρου Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Το κρίσιμο καλοκαίρι του 1944 ο ΕΔΕΣ διέθετε δύναμη περίπου 8.000 μαχητών, σχεδόν στο σύνολό τους στην Ήπειρο. Τότε είναι που θα πραγματοποιήσει και τις μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά των Αλβανών Τσάμηδων της Θεσπρωτίας, που δεν στράφηκαν μόνο κατά των συνεργατών των κατακτητών, αλλά προσέλαβαν χαρακτήρα εθνοκάθαρσης, στρεφόμενες κατά του συνόλου της μειονότητας, που υποχρεώθηκε να διαφύγει στην Αλβανία.

Κατά την Απελευθέρωση θα εμφανιστούν ως τμήματα του ΕΔΕΣ ακόμη και ένοπλες οργανώσεις δωσιλόγων, σε διάφορα μέρη της χώρας κι αυτό θα εντείνει τις κατηγορίες του ΕΑΜ ως προς τον πραγματικό χαρακτήρα της οργάνωσης του Ζέρβα.

Ο Χαράλαμπος Παπαθασόπουλος ηγετικό στέλεχος του δωσιλογικού ΕΔΕΣ Αθήνας και των Ταγμάτων Ασφαλείας, με τον Ιωάννη Ράλλη

Η πραγματική και η τυπική διάλυση
 

Όταν θα ξεσπάσει στην Αθήνα η σύγκρουση του Δεκέμβρη 1944, ισχυρές δυνάμεις του ΕΛΑΣ, με επικεφαλής τους Άρη Βελουχιώτη και Στέφανο Σαράφη, θα στραφούν κατά του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο. Επρόκειτο για μια κίνηση που απέβλεπε στην εξουδετέρωση του κινδύνου υποστήριξης από τον ΕΔΕΣ ενδεχόμενης απόβασης βρετανικών δυνάμεων από την Ιταλία. Οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ διαλύθηκαν και αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Κέρκυρα. Εντούτοις, η απασχόληση στο μέτωπο της Ηπείρου των επικεφαλής του ΕΛΑΣ και ισχυρών δυνάμεών του που θα μπορούσαν να ενισχύσουν καθοριστικά τη Μάχη της Αθήνας, θεωρείται ένα από τα πιο σοβαρά λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ κατά τα Δεκεμβριανά.

Η αποστράτευση των μαχητών του ΕΔΕΣ έγινε ταυτόχρονα με την αποστράτευση των ελασιτών μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας τον Φεβρουάριο 1945. Μόνο που ενώ τους ελασίτες τους ανέμεναν διώξεις, δολοφονίες, φυλακίσεις και εκτελέσεις, οι εδεσίτες τιμήθηκαν ως αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και πολλοί απ’ αυτούς εντάχθηκαν στις ένοπλες δυνάμεις και κυρίως στα σώματα ασφαλείας.

Από την ηγεσία του ΕΔΕΣ πολλοί ήταν αυτοί (όπως ο ίδιος ο Ζέρβας, ο Στυλιανός Χούτας, ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, που θα γίνει και υπουργός της κυβέρνησης Μαρκεζίνη επί Χούντας, κ.ά.) που έκαναν πολιτική καριέρα. Άλλοι θα αποσυρθούν από τον δημόσιο βίο, ενώ κάποιοι (όπως ο υπαρχηγός της οργάνωσης Κομνηνός Πυρομάγλου, οι στρατηγοί Νικόλαος Κοσίντας και Βασίλης Καμάρας κ.ά.) θα βρεθούν στο πλευρό της Αριστεράς, αγωνιζόμενοι για τη δημοκρατία και την αναγνώριση των αγώνων του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
πηγή: exodospress.gr